„Trubadur”
Đuzepe Verdi, režija: Ivana Dragutinović
Velika scena

Verdijev Trubadur je opera u četiri čina i priča o ljubavi, ljubomori i osveti smeštena u 15. vek u španskoj pokrajini Aragon.

Trubadur je na sceni Narodnog pozorišta prvi put izveden 24. aprila 1913, u režiji A. I. Andrejeva i u dekoru izrađenom po nacrtima V. V. Baluzeka. Orkestrom je dirigovao Stanislav Binički.

Prva scena se odigrava u dvorani zamka grofa Lune, gde vojnici iščekuju Lunin povratak. Luna je ljubomoran na trubadura Manrika, koji svake noći peva pod prozorima kraljičine dvorske dame Leonore. Kapetan Fernando priča vojnicima na straži o nestanku Luninog brata od pre petnaest godina (Di due figli). Stari Luna je tada naredio da se na lomači spali Ciganka koja je, navodno, bacila čini na njegovog sina. Cigankina kći, da bi osvetila majku, ukrala je iz zamka malog Luninog brata. Na lomači je pronađen sagoreli dečji leš, pa svi su zaključili da je u pitanju ukradeni grofov sin. Jedino grof u to nije mogao da poveruje, pa je drugom sinu ostavio u zavet da traga za svojim bratom, jer su sva dotadašnja traganja bila uzaludna. Izbija ponoć; vojnici proklinju staru vešticu...